روايت مىكند كه: «جاءت فاطمة الى أبى بكر فقالت: فأنت ورثت رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله أم أهله؟ قال: بل أهله. قالت: فما بال الخمس؟ قال: إنّى سمعت رسول اللّه يقول: إذا أطعم اللّه نبيّا طعمة ثم قبضه كانت للذى بعده فلما وليت رأيت أن أرده على المسلمين». [1]

«فاطمه عليها السلام به مجلس ابو بكر وارد شد و گفت: آيا تو از رسول خدا ارث مىبرى يا خانواده او؟ گفت: خانوادهاش. فرمود: سرانجام خمس چهشد؟

گفت: من از رسول خدا شنيدم كه مىفرمود: هنگامىكه خداوند به پيامبرش طعمهاى از مال دنيا ببخشد سپس روح او را قبض نمايد (فوت كند) آنچه از او باقى بماند متعلق به كسى است كه جانشين او مىگردد و چون من امور را در دست گرفتم صلاح ديدم كه آن را به مسلمين بازگردانم.»

اهل سنت، روايات ديگرى هم نقل مىكنند كه آن حضرت فقط مطالبه يك قطعه زمين نداشت بلكه مطالبه فىء و خمس و جانشينى او به مقام رسول خدا در آن دو مورد است و آن ملكيت تصرف و ولايت در فىء و خمس است.

ترجمه اين كتاب شريف در روز شنبه 20 جمادى الثانى 1425 (17/ 5/ 1383) روز ولادت باسعادت انسية الحوراء حضرت فاطمه زهرا به اتمام رسيد.

[1] . كنز العمال، ج 3، ص 130.