واضح است كه آن عدالت فقط به دست كسى تحقق مىيابد كه زمام امور عامه را نيز داشته باشد.

روايت دوم:

روايتى است كه مفضل از امام صادق عليه السلام نقل مىنمايد.

«زمانى كه ابو بكر حكومت را دست گرفت عمر به او گفت: مردم بنده دنيايند و غير از آن نمىطلبند، پس خمس و فىء و فدك را از على و خانوادهاش منع كن شيعيان اگر اين را بفهمند على را ترك خواهند كرد و به خاطر دنيا به سوى تو رغبت و ميل نشان خواهند داد. ابو بكر چنين كرد و همه آن اموال را از ايشان دريغ كرد سپس كسى از جانب ابو بكر بن ابى قحافه اعلام كرد: هركس در نزد رسول خدا دين يا قرضى دارد نزد من بيايد تا اجابت كنم و براى جابر بن عبد اللّه و جرير بن عبد اللّه بجلى اجابت نمود، على عليه السلام به فاطمه فرمود پيش ابو بكر برو و فدك را به ياد او بياور.

فاطمه عليها السلام نزد ابو بكر رفت و در مورد فدك و خمس و فىء به او تذكر داد ابو بكر گفت: اى دختر رسول خدا شاهدى بياور. فرمود: اما در مورد فدك خداوند عزّ و جل آيهاى بر پيامبرش نازل فرمود كه حق من و فرزندانم را بپردازد خداوند تعالى فرمود فَآتِ ذَا الْقُرْبى حَقَّهُ پس من و فرزندانم نزديكترين موجودات به رسول خدا بوديم پس فدك را به عنوان نحله به من و فرزندانم پرداخت و موقعى كه جبرئيل بر پيامبر خواند «و المسكين و ابن السبيل» رسول خدا فرمود: حق مسكين و در راهمانده چيست؟ پس