عبارة اخرى حجيت عملى است و اگرچه عمل و فعل مىباشد اما عمل و فعلى است از صميم قلب همانطوركه نور فوق ادراك است با اينكه از عمل انسان برخاسته مىگردد.

در نتيجه، حجيت عملى همان حجيت نظرى است كه به زيور عمل آراسته شده باشد و در مرتبهاى بالاتر از حجت نظرى ايستاده است، زيرا حجيت و عصمت نظرى اگرچه ما را از خطاى فكرى در امن و امان نگه مىدارد اما چهبسا در سلوك عملى خطاكار باشيم و در حالىكه حجيت عملى تقواى نظرى و مصونيت از خطاى فكرى است علاوه بر اين در مقام عمل و تطبيق كردارى هم در امان و مصون از خطاست از اينجاست كه از جهت دورى از اشتباهات در مقامى بالاتر از حجيت نظرى قرار دارد.

نتيجه كلام آنكه رضايت و غضبى كه پيامبر اكرم به آنها اشارت دارد ناگزير بايد تابعى از اراده خداى تبارك و تعالى باشد. و رضايت و غضب حضرت فاطمه به دنباله غضب و رضاى الهى است نه اينكه بگوييم ما از رضايت و غضب آن حضرت غضب و رضايت خداوند را كشف مىكنيم، زيرا رضايت و غضب الهى متبوع اصلى است و از اينجاست كه مىتوان استدلال كرد كه آگاه بودن آن حضرت از خواستههاى خداوند و رضايت و غضب او وجود علم لدنّى نزد ايشان را تقويت مىكند، زيرا بين چنين علمى و آگاهى بر همه جزئيات به دقايق و اسرارش ملازمه وجود دارد و چنين علمى مخصوص اولياى الهى و حجتهاى مقرّب او مىباشد كه بارزترين نمونههاى آن فاطمه زهرا عليها السلام است.