اين وضع به هر گونه كه باشد ربطى به جعل شرعى ندارد، و هرگز توقيفى نيست.

البته ممكن است خودشارع برخى از چيزها را به عنوان شعائر قرار دهد، اما ين به معناى حصر شعائر در آن نيست، بلكه يكى از مصاديق آن محسوب خواهد شد. همانطور كه فرموده: «وَ الْبُدْنَ جَعَلْناها لَكُمْ مِنْ شَعائِرِ اللَّهِ» [1].

3- بدعت گذارى در دين‌

گفته شده: ايجاد شيوه‌هاى جديد عزادارى و داخل كردن آن در دين بدعت گذارى در دين است و حرام خواهد بود، و ما حق نداريم شيوه نوينى از عزادارى كه در زمان ائمه عليهم السلام مرسوم نبوده را انجام دهيم، زيرا چنين كارى‌ «ادخال ماليس فى الدين، فى الدين» است.

گاه اين اشكال به صورت ديگرى مطرح ميشود: ائمه ما صلوات اللَّه عليهم اجمعين در طول زندگى خود بارها براى سيد مظلومان ابى عبد اللَّه الحسين عليه السلام عزادارى كرده و مجالس عزا بر پا كرده‌اند، و ما بايد تنها گونه‌هايى از عزادارى را انجام داد دهيم كه در سيره اهل‌بيت عليهم السلام مشاهده شده، و اگر در سيره اهل بيت عليهم السلام گونه‌اى از عزادارى ديده نشد يا دليل محكمى نبود كه ائمه اينطور عزادارى ميكردند نبايد به آن شيوه عزادارى كرد. اين اشكال نيز به بدعت گذارى در دين باز مى‌گردد.

[1] . سوره حج: 36.