نام کتاب : شيوه هاى نوين عزادارى بدعت يا سنت؟ نویسنده : السند، الشيخ محمد جلد : 1 صفحه : 48
و نهى از اهانت و بىتوجهى به آن نمود، اين قانون الهى طبيعتى سارى و
جارى دارد و بر هر شعيره و شعارى كه فرض وجودش شود، و نيز هر فردى كه پس از گذشت
عصر تقنين شعيره محسوب شود منطبق خواهد بود، هر چند آن شعيره در عصر معصوم به
عنوان شعيره دين مطرح نبوده است.
8- مصداق شعائر فقط نبايد حرام باشد
وقتى شارع امر به يك طبيعت كلى نمود و آن طبيعت افراد متعددى داشت و
بعضى از اين افراد حرام بود، طبيعى است كه فرد حرام نمىتواند به عنوان مصداق آن
طبيعت كلى قرار گيرد. زيرا اين فرد مفسده ذاتى دارد، واز طرفى افراد آن طبيعى
منحصر در اين فرد نيست بلكه افراد مباح ديگرى نيز دارد. خود به خود افراد آن طبيعت
كلى مقيّد به غير از اين فرد حرام ميشود.
به اين جهت فقها نماز در مكان غصبى را باطل دانستهاند، زيرا طبيعى
نماز از حيث مكان افراد گوناگونى دارد كه در برخى از آنها هيچ حرمت و مفسدهاى
نيست، مانند نماز در مسجد يا خانه و يا نماز در راه و زمينهايى كه مالك شخصى
ندارند. از اين رو مكلف مضطر به نماز خواندن در مكان غصبى نيست، فلذا اين فرد از
نماز از تحت عموم ادلّه صلاة خارج مىشود. اما اگر مضطر به توقف در مكان غصبى بود
و فرد ديگرى از نماز برايش امكان نداشت نماز او در آن مكان مانعى ندارد.
از مرز حرام كه بگذريم تمامى افراد ديگر مىتوانند فردى از افراد
نام کتاب : شيوه هاى نوين عزادارى بدعت يا سنت؟ نویسنده : السند، الشيخ محمد جلد : 1 صفحه : 48