چنين ارتباطى در ذهن ايجاد شد آن چيز خود به خود علامت خواهد بود. تنها كارى كه شارع در اين موارد انجام داده اين است كه ميان علامت و صاحب علامت ارتباط ايجاد كرده، اما در ساير موارد اين ارتباط را عقلا ايجاد ميكنند. تمام ماهيت شعيره به جنبه علامت بودن آن است نه اينكه چه كسى اين علامت را علامت كرده است.

به عبارت ديگر: ايجاد كننده ارتباط ميان دال و مدلول دخلى در ماهيت دلالت و دال ندارد، هر گاه به هر دليل ميان دو امر ارتباط ايجاد شد كه از يكى به ديگرى پى برده مى‌شد، آن چيز دال و علامت خواهد بود و شخصيت ايجاد كننده اين علامت دخلى در خود علامت ندارد.

5- شعائر خاكى و شعائر آسمانى‌

هر گاه علامت يا شعارى شعار يك ملت باشد به آن شعار ملى گفته مى‌شود، و هر گاه شعار يك موسسه يا جريان فكرى باشد شعار و علامت آن موسسه يا جريان فكرى ناميده مى‌شود، و همينطور شعار دولت يا يك گروه ورزشى و يا هر چيز ديگر. اختلاف شعائر در اختلاف آن چيزى است كه اين شعار شعار آن شده است.

اگر آن معنى و مفهومى كه اين شعيره بر او دلالت مى‌كند امرى بالا، آسمانى، عرشى، و ملكوتى باشد آن شعار هم شعارى بالا آسمانى عرشى و ملكوتى خواهد شد. اما اگر آنچه كه اين نماد و شعار و آيين بازگو كننده آن است امرى زمينى، پست و بى‌ارزش باشد به همان نسبت آن شعار نيز بى‌ارزش خواهد شد.