نفع اخروى وچه به لحاظ منافع بيشمار دنيوى.

شعائر حسينى براى از خود گذشتن‌است نه‌خود را حفظ كردن‌

اساس شعائر حسينى بر ايجاد روحيه حماسى وفداكارى وايثار واز خود گذشتگى است، نه مراعات جان وحفظ خود وخود خواهى، اساس بر جهاد وجانفشانى است نه نگه داشتن جان، اساس بر جانبازى است نه تن پرستى.

اصلا حسين عليه السلام يعنى فداكارى، يعنى از خود گذشتن، يعنى به فكر خود نبودن، يعنى جانفشانى در راه محبوت را شيرين‌تر از عسل دانستن، يعنى نديدن خود وديدن او.

كربلا يعنى تير را به چشم و جان خريدن تا خارى به پاى حجة اللَّه نخلد، كربلا يعنى قطعه قطعه شدن در راه امام زمان تا تنى از او نرجند، كربلا يعنى مادر، سر بريده فرزند را به طرف دشمن پرتاب كند تا از اين رهگذر يك خار از هزاران خار از سر راه فرزند زهرا كنده شود. كربلا يعنى اينكه منتها آرزوى انسان اين باشد كه خون آلوده‌اش با خون امامش مخلوط شود تا از اين راه كسب آبرو كند. اينها معانى نهضت عاشوراست نه آنكه تمام فكر وذكر انسان اين باشد كه خارى در پايش نخلد تا مبادا خونى از او جارى شود ولطمه‌اى ببيند. به همين جهت ميرزاى قمى شعائر حسينى را در باب جهاد مندرج كرده است. [1]

[1] . جامع الشتات، ميرزاى قمى: 1/ 352.