بله البته ممكن است شارع مقدس به لحاظ اينكه گاه تحمل يك ضرر دنيوى در راه رسيدن به يك كمال و فضيلت، انسان را از تحصيل كمالات فراوان ديگرى باز مى‌دارد، وديگر نمى‌تواند در اين راه ادامه مسير دهد، به خاطر وجود ضرر در يكى از تكاليفش دست از وجوب آن تكليف و يا حتى از جواز آن بردارد، و بر مكلف لازم كند كه مراعات ضرر را نموده و متحمل ضرر نشود هر چند اين فضيلت از او فوت شود. همانند اينكه با وجود ضرر حكم وجوب روزه و وضو وغسل برداشته مى‌شود، چه رفع حكم رخصت باشد يا عزيمت. ولى تمام نكته در اين است كه در چنين موردى لزوم تحمل ضرر نه به خاطر اقوى بودن ملاك آن ضرر شخصى دنيوى از ملاك حكم شرعى است، بلكه به خاطر محروم شدن مكلف از ادامه مسير و درك ساير كمالاتى است كه در نظر شارع اهم از فوت ملاك اين حكم فرعى است.

منافع دنيوى و اخروى بيشمار شعائر حسينى مانع از تحقّق ضرر در آن است‌

اكنون مى‌گوييم: عزادارى بر سالار شهيدان عالم كه سبب بركات فراوان دنيوى و اخروى، در شخص و جامعه، در اخلاق و عقائد، در تربيت اجتماعى و ... دارد، در مقابل اين همه نفع تلف عضو و يا تلف نفس ضرر محسوب نمى‌شود و ضرر در اينجا تخصّصاً و موضوعاً منتفى است.

چگونه ضرر باشد در حالى كه علت بقاء اسلام و مانع تحريف اين آيين آسمانى- همانند ساير اديان- شده است؟