استفاده كند; فقط بايد خمس ميوه را بدهد. و خمس خود باغ را هنگام فروش بدهد.

(مسأله 1469) اگر درخت بيد و چنار و مانند اينها را بكارد، كه براى استفاده از چوبشان پرورش مى دهند، سالى كه موقع فروش آنها است، اگرچه آنها را نفروشد، بايد خمس آنها را بدهد.

(مسأله 1470) كسى كه چند رشته كسب دارد مثلاً اجاره ملك مى گيرد و خريد و فروش و زراعت هم مى كند بايد منافع همه رشته ها را يك جا حساب كند و خمس آن را بدهد و ـ لذا ـ اگر در رشته اى ضرر كند، مى تواند از رشته ديگر آن را جبران كند.

(مسأله 1471) خرج هائى را كه انسان براى به دست آوردن فايده مى كند، مانند دلالى و باربرى مى تواند جزء مخارج ساليانه حساب نمايد.

(مسأله 1472) آنچه از منافع كسب در بين سال به مصرف خوراك و پوشاك و اثاثيه و خريد منزل و عروسى و جهيزيه دختر و زيارت و مانند اينها مى رساند، در صورتى كه از شأن او زياد نباشد و زياده روى هم نكرده باشد، خمس ندارد.

(مسأله 1473) مالى را كه انسان به مصرف نذر و كفّاره مى رساند; جزء مخارج ساليانه است. و نيز مالى را كه به كسى مى بخشد يا جايزه مى دهد، در صورتى كه از شأن او زياد نباشد، از مخارج ساليانه حساب مى شود.

(مسأله 1474) اگر انسان نتواند يكجا جهيزيه دختر را تهيه كند و مجبور باشد كه هر سال مقدارى از آن را تهيه نمايد يا در شهرى باشد كه معمولاً هر سال مقدارى از جهيزيه دختر را تهيه مى كنند، چنانچه در بين سال از منافع آن سال جهيزيه بخرد، آن مبلغ خمس ندارد.

(مسأله 1475) كسى كه از كسب و تجارت فائده اى برده، اگر مال ديگرى هم دارد كه خمس آن واجب نيست، مى تواند مخارج سال خود را فقط از فائده كسب بردارد و به مصرف برساند.

(مسأله 1476) اگر از منفعت كسب آذوقه اى كه براى مصرف سالش خريده، در آخر سال زياد بيايد، بايد خمس آن را بدهد. و چنانچه بخواهد قيمت آن را بدهد در صورتى كه قيمتش از