سپس به مدينه بازگشت و شروع به بدگويى از زنان مسلمان كرد و آن‌ها را آزرده خاطر ساخت. آن گاه رسول خدا (ص) فرمود: چه كسى مرا از شرّ ابن اشرف آسوده مى‌كند؟ محمّد بن مَسلَمۀ انصارى [1]گفت: من شما را آسوده مى‌كنم اى رسول خدا (ص) ، من او را مى‌كشم. پس محمد بن مَسلمه و ابو نائله سِلكان بن سلاّمه و عباد بن بُشر [2]، حارث بن اَوْس، ابو عَبْس بن جَبْر، همه از قبيلۀ اوس [3]بر قتل او همدست گرديدند. آن‌گاه به قلعۀ كعب رفته، او را كشتند و رسول خدا (ص) را از قتل آن دشمن خدا آگاه ساختند. [4]

بدين سان رسول خدا (ص) نه تنها قتل ابن اشرف را جايز شمرد، بلكه از يارانش خواست او را بكشند؛ زيرا كعب به دليل تشويق بر جنگ با پيامبر (ص) ، آزار رساندن به آن حضرت (ص) و بد گويى از زنان مسلمان، پيمان شكن به شمار مى‌رفت. [5]

دليل دوّم: رسول خدا (ص) قتل ابو رافع، عبدالله بن ابوالحقيق (و گفته مى‌شود سلام ابن الحقيق) را اجازه داد. عبدالله بن كعب بن مالك [6]گفته است: هنگامى كه اَوسيان كعب بن اشرف را به‌خاطر دشمنى با پيامبر (ص) به قتل رساندند، خزرجيان [7]گفتند: به خدا سوگند