نام کتاب : آيين رازدارى در اسلام نویسنده : جمعی از نویسندگان جلد : 1 صفحه : 64
5- سخنچين حضرت امير 7
فرمود:
«ثَلاثٌ لا
يُسْتَوْدَعْنَ سِرّاً: الْمَرْأَةُ، وَالَّنمَّامُ، وَالْاحْمَقُ»[1]
به سه تن نبايد راز سپرد: زن، سخن چين و
احمق.
گفتنى استكه آنچه حضرت امير 7 فرمود، در مقام تنقيص
و عيبجويى از زن نبوده است، زيرا امام معصوم 7 به توانايىها و ظرفيتهاى
انسان- چه زن و چه مرد- آشناست؛ شايد علت عدم رازسپارى به زن اين باشد كه معمولًا
قدرت خود نگهدارى زن كمتر است و زودتر از مرد اسرار را فاش مىسازد. درست است كه
زن و مرد از نوع واحدند، لكن تفاوتهايى دارند كه نمىتوان آنها را انكار كرد. فرد
سخنچين و يا احمق نيز به جهت ويژگىهاى شخصيتى و روانى مورد اعتماد نيست و لازم
است از آنها پرهيز گردد.
آخرين سخن حضرت على 7 فرمود:
«كُلَّما كَثُرَ خُزَّانُ
الْأَسْرارِ كَثُرَ ضِياعُها»[2]