اميرالمؤمنين 7 مى‌فرمايد:
«مَنْ ضَعُفَ عَنْ حِفْظِ سِرِّهِ لَمْ يُقَوِّ لِسِرِّ غَيْرِهِ»[1]

آن كس كه از حفظ سرّ خود ناتوان باشد، قدرت حفظ اسرار ديگران را نخواهد داشت.
شاعرى مى‌گويد:
آنكو نكند راز خود از خلق نهان راز تو به نزد غير گويد به عيان‌ آن كس كه ز غير راز گويد به تو باز رازِ دل خود به نزد وى فاش مساز در روايت ديگرى، حضرت على 7 مى‌فرمايد:
«لا تَوْدِعَنَّ سِرَّكَ مَنْ لا امانَةَ لَهُ»[2]

راز خود را به‌كسى‌كه امانتدار (رازِ ديگران) نيست، مسپار.
امام صادق 7 نيز مى‌فرمايد:
سرّ خود را به نمّام و ظالم و خائن نسپار، زيرا آنان همان‌گونه كه نزد تو از ديگران سخن‌چينى مى‌كنند، نزد ديگران نيز از تو سخن‌چينى مى‌نمايند.[3]

[1] غررالحکم، ج2، ص697.

[2] همان، ج6، ص262، شماره 10166.

[3] بحارالانوار، ج75، ص229.