نام کتاب : آيين رازدارى در اسلام نویسنده : جمعی از نویسندگان جلد : 1 صفحه : 58
آنان زير پاهاى من بودند، من پاهايم را كنار
نمىبردم تا تو آنان را شناسايى نكنى و اگر تو مرا به قتل برسانى، مرا سعادتمند و
خود را بدبخت ساختهاى. سرانجام، دشمن در برابر اين مقاومت مردانه به زانو درآمد و
او را رها ساخت.[1]
قيس بن مسهّر كه مسؤوليت نامهرسانى امام
حسين 7 به مردم كوفه را پذيرفته بود، وقتى در دام مأمور خونريز
عبيداللّه بن زياد افتاد، از ارائه هرگونه اطّلاعاتى طفره رفت و جان خويش را در
مسير حفظ اسرار اهدا كرد.[2]
محرومان از اسرار
خصلتها و شيوههاى رفتارى آنگاه كه جزء
شخصيّت فرد يا افرادى شدند، جدا ساختن آن از آنان با هيچ نيرو و وسيلهاى ممكن
نخواهد بود. خصلت راز نگهدارى يا اشاعه راز تا حدود زيادى به شخصيت افراد بستگى دارد.
به همين جهت برخى از گروهها و اصناف در جامعه از ديدگاه اسلامى بهعنوان افراد
محروم از هرگونه راز و سرّى معرفى شدهاند، چرا كه در شالوده شخصيّت آنان، اشاعه و
مبادله بى قيد و شرط اخبار وجود دارد. در اينجا به معرّفى اين گروه مىپردازيم: