ز شوخى بپرهيز اى با خرد
كه شوخى تو را آبرو مىبرد
2- انسان را خوار مىكند. حضرت على 7 فرمود:
«مَنْ مَزَحَ اسْتُخِفَّ بِهِ»[1]
هر كس مزاح كند، خوار گردد.
3- آتش كينه را برمىافروزد و اين در جايى است كه شوخى توأم با جسارت و توهين باشد. امام على 7 در اين باره فرمود:
«الْمِزاحُ تُورِثُ الضَّغائِنَ»[2]
شوخى، كينهها را در پى دارد.
4- نور ايمان را از دل مىبرد، زيرا شوخى زياد، موجب خنده زياد مىشود و خنده زياد دل را مىميراند و انسان را از ياد خدا و آخرت غافل مىكند. امام كاظم 7 فرمود:
«ايَّاكَ وَ الْمِزاحَ فَانَّهُ يَذْهَبُ بِنُورِ ايمانِكَ»[3]
از شوخى بپرهيز كه نور ايمان را از دلت مىبرد.
5- شخصيّت انسان را خدشهدار مىكند. امام على 7 فرمود:
«افَةُ الْهَيْبَةِ الْمِزاحُ»[4]
شوخى، آفت هيبت است.
[1] - شرح غررالحكم، ج 5، ص 178.
[2] - بحارالانوار، ج 77، ص 215.
[3] - همان، ج 69، ص 395.
[4] - شرح غررالحكم، ج 3، ص 106.