از بديهاى همسر خود گذشت مى‌كنند، بلكه در مقابل بدى او خوبى مى‌كنند.

امام صادق 7 فرمود:

«ثَلاثٌ مِنْ مَكارِمِ الدُّنْيا وَالْاخِرَةِ، تَعْفُو عَمَّنْ ظَلَمَكَ وَ تَصِلُ مَنْ قَطَعَكَ وَ تَحْلُمُ اذا جَهِلَ عَلَيْكَ»[1]

سه چيز از بزرگواريهاى دنيا و آخرت است: از كسى كه به تو ظلم كرده، درگذرى و با كسى كه از تو بريده، بپيوندى و نسبت به كسى كه با تو جاهلانه رفتار كرده، خويشتندارى كنى.

وجود صفات نيك اخلاقى در انسان موجب مى‌شود كه او از اشتباهات و بديهاى ديگران، بويژه همسر و اعضاى خانواده خود، چشم‌پوشى كند و همواره نسبت به آنان گذشت داشته باشد. بر عكس، افراد پست كه از ويژگيهاى اخلاقى بى‌بهره هستند، با كوچكترين بهانه‌اى به حيثيت ديگران تاخته و كمترين گذشتى از خود نشان نمى‌دهند.

[1] - بحارالانوار، ج 71، ص 400