ب- اشاعه فساد:

ترويج فساد و تبهكارى از ديگر پيامدهاى شوم عيبجويى است زيرا وقتى عيب و فساد هر كس ظاهر شود، عيوب و مفاسد، حالت عادى پيدا مى‌كند و زشتى آن از بين مى‌رود در نتيجه شيوع وافزايش مى‌يابد.

در قرآن مجيد به كسانى كه درجامعه اسلامى اشاعه فحشا مى‌كنند نويد عذاب دنياو دوزخ داده شده:

«إِنَّ الَّذِينَ يُحِبُّونَ أَنْ تَشِيعَ الْفاحِشَةُ فِي الَّذِينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ»[1]

براى كسانى كه دوست دارند در ميان مؤمنان، فساد و فحشا شيوع يابد، در دنيا و آخرت، عذابى دردناك است.

حضرت صادق عليه‌السلام، عيبجويان را داخل اين آيه دانسته و فرموده است:

«مَنْ قالَ فى‌ مُؤْمِنٍ ما رَأَتْهُ عَيْناهُ وَ سَمِعَتْهُ اذُناهُ فَهُوَ مِنَ الَّذينَ قالَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ انَّ الَّذينَ يُحِبُّونَ ...»[2]

هر كس آنچه ا زمؤمنى ديده وشنيده بگويد، (وعيبش را بر ملا سازد) از زمره كسانى است كه خداوند درباره آنها فرمود: انَّ الَّذين ...

ج- بى‌آبرويى عيبجو:

عيبجويان بايد بدانند كه خداوند به تلافى اين عمل زشتشان، آبرويشان را خواهد برد.

پيامبر اكرم (ص) فرمود:

«يا مَعْشَرَ مَنْ آمَنَ بِلِسانِهِ و لَمْ يُخْلِصِ الْايمانَ الى قَلْبِهِ لا تَتَبَّعُوا عَوْراتِ الْمُؤْمِنينَ فَانَّهُ مَنْ تَتَبَّعَ عَوْراتِ الْمُؤْمِنينَ تَتَبَّعَ اللَّهُ عَوْرَتَهُ وَمَنْ تَتَبَّعَ اللَّهُ‌

[1] - نور، آيه 19

[2] - تفسير برهان، ج 3، ص 128