نام کتاب : آشنايى با ابواب فقه نویسنده : نوری، محمد اسماعیل جلد : 1 صفحه : 129
(*+) خاصّى دارد كه در كتابهاى فقهى بيان شده است؛ از جمله: الف- لقطه حيوان لقطه حيوان «ضالّه» ناميده مىشود. اگر كسى حيوانى را در جايى آباد پيدا كند كهخطرى متوجه آن نيست و يا حيوان در وضعيتى باشد كه در بيابان هم خطرى آن را تهديد نمىكند، حق ندارد آن را در اختيار بگيرد، ولى اگر حيوان در معرض خطر باشد، مىتواند آن را در اختيار بگيرد و صاحبش را جست و جو كند. «1» ب- لقطه غير حيوان اين همان است كه در صورت اطلاق، به آن «لقطه»- به معناى اخص- اطلاق مىشود، در صورتى كه مالك آن شناخته شده نباشد. بنابراين لقطه قسمى از اموال مجهول المالك است كه داراى احكام خاصّى مىباشد. مال گم شدهاى را كه انسان پيدا مىكند، اگر قيمتش كمتر از يك درهم (6/ 12 نخود نقره سكّه دار) بوده و صاحب آن معلوم نباشد، مىتواند بردارد، تملّك نمايد و از آن استفاده كند. ولى اگر قيمتش بيش از يك درهم باشد، نشانه هم داشته باشد، بايد تا يك سال اعلام كند، «2» اگر صاحبش پيدا نشد، ميان سه كار مخيّر است: 1- براى خود بردارد، به قصد اين كه هر وقت صاحبش پيدا شد عين مال و يا، عوض آن را به او بدهد؛ 2- از طرف صاحبش در راه خدا صدقه بدهد، به اين قصد كه اگر صاحبش پيدا شد و راضى نشد، عوض آن را به او بدهد؛ 3- به صورت امانت براى صاحبش نگه دارد، در اين صورت، اگر بدون تقصير او تلف شود، ضامن نيست.
نام کتاب : آشنايى با ابواب فقه نویسنده : نوری، محمد اسماعیل جلد : 1 صفحه : 129