درس اوّل: نقش ايمان به معاد در زندگى در برخى از جوامع بشرى، دين و اعتقادات دينى را مقولهاى جدا از زندگى انسان در دنيا گرفتهاند و امور دينى را مسائلى شخصى و رابطه فردى انسان با معبود تلقى كردهاند و حال آنكه بنابر انديشه و اعتقاد اسلامى، ايمان به خدا و روز قيامت در زندگى انسان نقشى غير قابل انكار دارد. اصولًا بر اساس اين عقايد، زندگى معنا، مفهوم، هدف، شكل و چارچوب ويژهاى پيدا مىكند كه تفاوتهاى اصولى و بنيادى با نوع زندگى انسانهايى دارد كه داراى چنين عقيدهاى نيستند. از جمله: 1- تفاوت در بينشها با وجود ايمان به معاد، زندگى هدفدار مىشود و همه اعمال و رفتار انسان مؤمن، جهتدار مىگردد. در حالى كه انسان غير مؤمن به معاد، هدفى را براى مجموعه زندگى خود نمىيابد و زندگى براى او هدفدار، جهتدار و معنادار نيست. او براى رفتار خود چارچوبى نمىشناسد، هرگونه خواست و اراده كرد و دوست داشت عمل مىكند يا حتى رفتار خود را مطابق دلخواه بدون احساس محدوديت، تغيير مىدهد. قرآن كريم در اين باره مىفرمايد: بَلْ يُريدُ الْانْسانُ لِيَفْجُرَ أَمامَهُ يَسْئَلُ ايَّانَ يَوْمُ الْقِيامَةِ «1» بلكه انسان مىخواهد در پيش روى خود، راه را باز كند (مانعى براى آنچه مىخواهد انجام دهد نبيند، از اين رو نسبت به قيامت اظهار ترديد كرده) مىپرسد قيامت كى خواهد بود؟!