نام کتاب : مبدا و معاد نویسنده : جمعی از نویسندگان جلد : 1 صفحه : 40
عوامل مؤثر در جهان، مانند خورشيد و ماه و ستارگان و ابر و باد و باران و رعد و برق، آب و خاك، زير فرمان اويند، ديگر خردمندانه نيست كه انسان كس يا چيزى ديگر را بپرستد و بستايد. خضوع و پرستش خردمندانه در برابر كسى است كه عظمت، قدرت و آفرينش از آن اوست و جز خداوند كسى و چيزى اينگونه نيست. قرآن بيش از هر چيزى بر يكتاپرستى و توحيد در عبادت پاى مىفشارد و آن را نتيجه منطقى توحيد مىشمارد: «يا ايُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذى خَلَقَكُمْ وَالَّذينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ الَّذى جَعَلَ لَكُمُالْارْضَ فِراشاً وَالسَّماءَ بِنآءً وَّ انْزَلَ مِنَ السَّمآءِ مآءً فَاخْرَجَ بِهِ مِنَ الَّثمَراتِ رِزْقاً لَّكُمْ فَلا تَجْعَلُوا لِلّهِ انْداداً وَ انْتُمْ تَعْلَمُونَ» «1» اى مردم! خدايتان را بپرستيد كه شما و پيشينيانتان را آفريده است. باشد كه به راه تقوا درآييد؛ هم او كه زمين را زير پايتان گسترده و آسمان را بر فرازتان ساخته و از آسمان، آب فرستاده و بهوسيله آن ميوههايى بيرون آورده تا روزى شما باشد، ديگر براى خدا همطرازانى قرار ندهيد در حالى كه آگاهيد. پرستش و نيايش اگر به قصد برآوردن نياز باشد، مخصوص خداست؛ چون تنها اوست كه مىتواند نيازها را برآورده كند: «قُلْ انَدْعُوا مِنْ دُونِ اللّهِ ما لا يَنْفَعُنا وَ لا يَضُرُّنا ...» «2» بگو: آيا به جاى خدا چيزى را نيايش كنيم كه براى ما نه سودى دارد و نه زيانى؟! اگر پرستش، عبارت از شيفتگى و شيدايى موجودى ناقص در برابر جلال و كمال و جمال وجودى كامل باشد، باز هم مخصوص خداست؛ چون تنها اوست كه شايسته چنين شيفتگى و شيدايى است. «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ انْدادًا يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللَّهِ وَالَّذينَ آمَنُوا
نام کتاب : مبدا و معاد نویسنده : جمعی از نویسندگان جلد : 1 صفحه : 40