پيروى كوركورانه از گروه نخست، بدانان در گمراه‌كنندگى و استكبارشان يارى مى‌رسانند و بدين سان، آنان را مغبون مى‌سازند (الميزان‌، 19/ 301).

***

يوم التّلاق: تعبيرى قرآنى براى روز رستاخيز

(مؤمن/ 15) مفسّران قرآن وجوهى براى اين تعبير برشمرده‌اند: روزى كه بندگان با پروردگار ملاقات مى‌كنند؛ روزى كه انسان‌ها، فرشتگان حساب و پاداش و كيفر را ملاقات مى‌كنند؛ روزى كه انسان به حساب اعمال و رفتار خويش در دادگاه عدل الهى برمى‌خورد؛ روزى كه گذشتگان و آيندگان و اوّلين و آخرين گرد هم مى‌آيند؛ روزى كه پيشوايان حقّ و باطل با پيروان خويش روبه‌رو مى‌شوند؛ روز مواجهه ستمگران و ستمديدگان؛ روزى كه بهشتيان و دوزخيان يكديگر را مى‌بينند؛ روزى كه ارواح و اجساد با يكديگر ملاقات مى‌كنند؛ (نثر طوبى‌، 2/ 371) روزى كه اهل آسمان با زمينيان روبه‌رو مى‌شوند (تفسير صافى‌، 471؛ معاد فلسفى‌، 2/ 175؛ الميزان‌، 17/ 318؛ تفسير نمونه‌، 20/ 55؛ پيام قرآن‌، 5/ 64). اين تعبير قرآنى هنگامه‌اى را به خاطر آدمى مى‌آورد كه با هر چه كرده است روبه رو مى‌شود و در آن روز، هيچ چيز به فراموشى نمى‌رود و همه چيز باز مى‌گردد و به ترازوى حساب مى‌نشيند. هدف قرآن از اين تعبير، آفرينش روحيه مراقبت و بيدارى در مؤمنان است.

***

يوم التّناد: تعبيرى قرآنى كه بر سختى‌هاى قيامت اشارت دارد

از تعابير قرآنى براى روز رستاخيز است به معناى روز فريادخواهى (مؤمن/ 32).

براى اين تعبير وجوهى برشمرده‌اند؛ از آن جمله گفته‌اند در آن روز، دوزخيان بهشتيان را مى‌خوانند و از آنان آب يا ديگر روزى‌هاى بهشتى مى‌خواهند و بهشتيان پاسخ مى‌دهند كه خداوند روزى بهشتى را بر كافران حرام كرده است (اعراف/ 50).

برخى ديگر گفته‌اند وجه اين تعبير آن است كه در صحراى محشر، مردمان يكديگر را مى‌خوانند و از همديگر يارى مى‌طلبند، يا فرشتگان، مردم را به حساب‌