نام کتاب : امر به معروف و نهى از منكر نویسنده : سروش، محمد؛ مقدم نیا جلد : 1 صفحه : 26
اين آيات نشان مىدهد كه در منطق انبيا، «منكر» مفهومى گسترده و مصاديق زيادى دارد. همچنين از اين آيات مىتوان فهميد كه انبياى الهى كه براى «اصلاح» قيام مىكنند، «راه رسيدن» به اصلاح را در چه مىدانند. آنان اصلاح را در گرو مهار كردن سود جويىهاى ظالمانه دانسته و برخورد با كسانى كه قسط و عدالت را در روابط تجارى رعايت نمىكنند، وظيفه خود مىدانند.
«بسط عدالت» در جامعه، هدفى است كه انبيا براى آن مبعوث شدهاند:
لَقَدْ ارْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَيِّناتِ ... لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ «1»
ولى در هر زمان، عدالت با دشمنانى رو به روست و انبيا عهدهدار مبارزه با اين مخالفان هستند؛ از اين روست كه در صف مقدم مخالفان پيامبران «ملأ و مترفين» قرار دارند.
چون در عصر حضرت شعيب بيشترين گناه و فساد در جامعه از ناحيه «ترازو داران»، از راه ظلم و اجحاف در معامله بود، اين پيامبر الهى، امر به معروف و نهى از منكر را در اين بخش متمركز كرده بود.
در اينجا، شيوه برخورد و واكنش مخالفان نيز كه در قرآن نقل شده است، جالب و قابل توجه است: آنها در جواب حضرت شعيب به مسخره مىگفتند: «آيا نمازت تو را امر مىكند كه ما را از تصرف در اموالمان آن گونه كه مىخواهيم باز دارى؟» «2»
از پاسخ حضرت شعيب بهآنها كه فرمود: «من جز اصلاح نمىخواهم» روشن مىشود كه اين گونه آزادى اقتصادى كه مطلوب آنان بود، با اصلاح
نام کتاب : امر به معروف و نهى از منكر نویسنده : سروش، محمد؛ مقدم نیا جلد : 1 صفحه : 26