«كانَ اللَّهُ وَ لا شَىْءَ مَعَهُ فَاوَّلُ ما خَلَقَ نُورُ حَبيبِه مُحَمّدٍ (ص) قَبْلَ خَلْقِ الْماءِ وَ الْعَرْشِ ...» «1»
خداوند بود و با او چيزى نبود پس نخستين چيزى كه پيش از خلقت آب و عرش آفريد، نور حبيبش محمّد (ص) بود.
و نيز جابر از پيامبر (ص) نقل مىكند كه فرمود:
«اوَّلُ ما خَلَقَ اللَّهُ نُورى ابْتَدَعَهُ مِنْ نوُرِهِ وَاشْتَقَّهُ مِنْ جَلالِ عَظَمَتِهِ» «2»
اولين موجودى كه خدا خلق كرد، نور من بود. آن را از نور خودش پديد آورد و از جلال عظمتش مشتق ساخت.
2- نسبت به خصوص پيامبران
قرآن مىفرمايد:
«قُلْ يا أَيُّهَا النَّاسُ أِنِّى رَسُولُ اللَّهِ الَيْكُمْ جَميعاً» «3»
بگو اى مردم، من رسول خدا به سوى تمامى شما هستم.
مستفاد از آيه مزبور اين است كه رسالت پيامبر اسلام، جهانى و ابدى و تا روز قيامت است، در حالى كه رسالت جهانى ديگر پيامبران اولوالعزم محدود به ظهور پيامبر اولوالعزم بعدى بوده است.
امام صادق (ع) در ضمن حديثى چنين فرمود:
«مُحَمَّدٌ خَيْرُ النَّبيينَ» «4»
محمّد (ص) بهترين انبياست.
رسول خدا (ص) فرمود: