نام کتاب : با كاروان حسينى(ج4) نویسنده : طبسی، محمد جعفر جلد : 1 صفحه : 14
اگر حسين (ع) نبود، فاجعه كربلا نيز به صورت يكى ديگر از فجايع تاريخى درمىآمد و مردم تنها به تأسف خوردن بر آن بسنده مىكردند و در محدوده زمان و مكان محصور مىگرديد. دوم- كربلا صحنهاى از رويارويى فضايل و رذايل انسانى بود؛ فضايلى كه نمايندهاش حسين (ع) و يارانش و رذايلى كه نمايندهاش دشمنان وى بودند. سرانجام اين رويارويى، پيروزى فضيلت بود كه با نمايش نيكوترين خصايل انسانى، اسوهاى براى جهانيان پديد آورد كه بايد براى هميشه روزگار از آن پيروى كرد. از سوى ديگر، در وقايع عاشورا، رذيلت نيز با بدترين شكل خود ظاهر گرديد و از سر ظلم و ستم وحشيانهترين رفتارها را از خود بروز داد. از اين رو، عاشورا نمونهاى عالى براى انسانها اعم از مسلمان و غير مسلمان در رويارويى حق و باطل است؛ و حسين (ع) مشعلى براى همه انسانهاست و همه مبارزان راه حق و حقيقت به وى افتخار مىكنند. سوم- كربلا در روز دهم محرم ميدان يك برخورد سرنوشتساز ميان اسلام ناب محمدى و حركت نفاق با همه شاخههاى آن بود؛ رويدادى همه جانبه و نامحدود. اين رويداد همانند جمل به يك پيروزى قطعى و محدود منتهى نگشت و مانند صفين ناتمام نماند؛ بلكه پس از مدتى كوتاه، به طور كامل به سود اسلام ناب محمدى پايان پذيرفت و تلاشهاى پنجاه ساله حركت نفاق به نقطه صفر رسيد. زيرا با ريخته شدن خون مقدس حسين (ع) در عاشورا اسلام ناب محمدى از اسلام اموى جدا گرديد. حكومت اموى پس از ريختن خون حسين (ع) ديگر نتوانست خود را در زير پرده تزوير پنهان كند و توان گمراه سازى امت اسلامى را در زمينه دينى، روحى و تبليغاتى از دست داد. اين يكى از روشنترين افقهاى فتح حسينى بود، و چنانچه واقعه كربلا نبود حكومت بنى اميه به نام دين، ادامه مىيافت و براى مردم اين ذهنيت پيش مىآمد كه اسلامى جز اسلامى كه امويان از آن دم مىزنند وجود ندارد و در اين هنگام فاتحه اسلام خوانده مىشد. «1»
نام کتاب : با كاروان حسينى(ج4) نویسنده : طبسی، محمد جعفر جلد : 1 صفحه : 14