نام کتاب : قرآن در قرآن نویسنده : فرقانی حیدری جلد : 1 صفحه : 14
حروف، كلمات، آيات و سورهها در آن گِرد آمده يا احكام، حقايق، معارف و تعاليم عالى دينى كه در كتابهاى پيشين پراكنده بود، در آن جمع شده است. «1» كتاب: اين واژه به معناى مكتوب (يعنى: نوشته شده) مىباشد. «2» پس از واژه «قرآن»، اين اسم بيش از ديگر اسمها درباره قرآن بهكار رفته است. بهعنوان نمونه، مىخوانيم: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَنزَلَ عَلَى عَبْدِهِ الْكِتَابَ وَ لَمْ يَجْعَل لَّهُ عِوَجًا» «3» ستايش مخصوص خدايى است كه اين كتاب (آسمانى) را بر بنده (برگزيده) اش نازل كرد و هيچگونه كژى در آن قرار نداد. كلمه «كتاب» نيز براى قرآن عَلَم شده و اگر در كنار واژه «سنّت» به كار رود، فقط بهمعناى قرآن مىباشد. البته اين كلمه معمولًا با لفظ جلاله «اللّه» همراه مىشود و مىگويند: «كتابُ اللَّه». فرقان: «فرقان» در اصل، بهمعناى چيزى است كه حق را از باطل جدا مىكند و وسيله شناسايى اين دو مىباشد.» قرآن مجيد در آيهاى مىفرمايد: «تَبَارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعَالَمِينَ نَذِيراً» «5» زوالناپذير و پربركت است كسى كه قرآن را بر بندهاش نازل كرد تا بيمدهنده جهانيان باشد. توصيف قرآن به اين نام به اين دليل است كه قرآن وسيله شناخت حق از باطل در مسير زندگى فرد و اجتماع و معيار محكمى در زمينه افكار، عقايد، قوانين، احكام، آداب و اخلاق است. البته بايد توجه داشت كه «فرقان» اسم خاص قرآن نيست و به كتاب آسمانى حضرت موسى عليه السلام نيز اطلاق شده است:
نام کتاب : قرآن در قرآن نویسنده : فرقانی حیدری جلد : 1 صفحه : 14