نام کتاب : نظام سياسى اجتماعى اسلام نویسنده : بهرامی، قدرت الله جلد : 1 صفحه : 15
درس اوّل: اسلام و اجتماع اجتماعى زيستن انسان، مسألهاى است كه ريشه در قرون بسيار دور حيات بشر دارد. تاريخ بشر همواره گوياى زندگى اجتماعى انسان بوده و جز افراد استثنايى كه در هر زمان نمونههاى اندكى از آنها به چشم مىخورد، بشر در هيچ دورانى به صورت انفرادى زندگى نكرده است؛ اين مسأله مورد پذيرش قريب به اتفاق دانشمندان مىباشد. «1» بشر در ادامه زندگى خود به اين شكل برخورد كه مانند ديگر موجودات نمىتواند بدون كمك و يارى ديگران به نيازها و مشكلات خود پاسخ گويد و هر چه را كه او از ديگران مىخواست، آنان نيز همان را از او مطالبه مىكردند و بناچار اين مطلب را پذيرفت، همان طور كه او مىخواهد ديگران را استخدام و مورد بهره كشى قرار دهد، بايد اين اجازه را به ديگران نيز بدهد و نيز دريافت كه اين تعاون و همكارى بايد به نحوى انجام پذيرد كه عدالت اجتماعى، تحقق يابد. حكم بشر به اجتماع مدنى و عدل اجتماعى، حكمى است كه اضطرار، بشر را مجبور كرد به اينكه آن را بپذيرد، چون اگر اضطرار نبود هرگز هيچ انسانى حاضر نمىشد، دامنه اختيار و آزادى خود را محدود كند و اين معناى عبارت معروف «الانسان مدنى بالطبع» است. «2» از آيات مختلف قرآن بر مىآيد كه اجتماعى بودن انسان در متن خلقت و آفرينش او پىريزى شده است. «3» كلمه اجتماع به گرد آمدن، تجمع، اتفاق كردن بر چيزى و يا دستهاى كه براى هدفى مشترك گرد هم جمع شوند گفته مىشوند. اين كلمه در مقايسه با بعضى از كلمات مانند جامعه و امت از هيچ گونه بار سياسى و عقيدتى برخوردار نيست.
نام کتاب : نظام سياسى اجتماعى اسلام نویسنده : بهرامی، قدرت الله جلد : 1 صفحه : 15