بكوبيد بر فرق نابخردان برآريد تكبير تا فرقدان

به سرچشمۀ عشق راهى شويد

بديهى است ما از خيل شعرهاى فراوان چند شعر را براى نمونه انتخاب مى‌كنيم. مضمونى كه در اين سال‌ها بيش از همه به چشم مى‌خورد، مضمون «دعوت و تشويق به پيكار» است. شاعر در شعر ياد شده با استفاده از وزن «فعولن فعولن فعولن فعول» كه يك وزن و آهنگ شناخته شده در شعر حماسى تاريخ ما است، -همچنان كه شاهنامۀ فردوسى بزرگ نيز در همين وزن سروده شده است-و با استفاده از واژه‌هايى مانند «ابا، صرصر، فرقدان، عطارد» سعى دارد شعر خود را رنگ حماسۀ كلاسيك فارسى بدهد، و با واژگانى كه محكم در كنار هم نشسته‌اند و به شعر استوارى و صلابتى دلنشين بخشيده‌اند، مخاطب خود را با بانگى مردانه، استوار و رسا به صحنۀ پيكار بخواند. مخاطب او نهنگان و پلنگان دريا و دشت نبردند كه نمى‌ترسند و آن‌سان كه تجربۀ موفق شكستن شاه را تازه پشت سر گذاشته‌اند، دشمن خارجى را نيز در يك هجوم دليرانه خواهند شكست. مرد دلاور به پيش بر صف هيجا بتاز تيغ برآر از نيام تا دل اعدا بتاَز