و يا خواهر نادرى نقل مى‌كند:

در سال 66 شرايط خاصى در جبهه‌ها به وجود آمده بود. در دبيرستان دخترانه‌اى كه من مديريت آن را بر عهده داشتم، جهاد مالى اعلام شد. روز اوّل چند تن از فرزندان عزيز شهدا انگشترهايى كه پدر شهيدشان برايشان خريده بود، داوطلبانه آوردند و به صندوق ريختند. دانش‌آموزى داشتيم كه برادر شهيدش براى ازدواج خود يك انگشترى براى نامزدش خريده بود. اين دانش‌آموز نيز به‌عنوان جهاد مالى آن انگشتر را به جبهه هديه كرد. آن سال معادل يكصد هزار تومان زيورآلات و حدود هشتاد هزار تومان هم پول نقد از مدرسه ما جمع شد. [1]

زنان در تلاش‌هاى مختلفى كه به گونه‌اى هماهنگى و همكارى در مسير دفاع مقدس محسوب مى‌شد، مشاركت فعال داشتند. براى مثال، خواهر ابرى مى‌گويد:

استقبال خواهران ايثارگر از ستادهاى پشتيبانى جنگ واقعاً بى‌سابقه بود. خوب است همه رزمندگان بدانند كه لباس خاكى آن‌ها، كيف و كوله‌پشتى، ملافه و روبالشتى آن‌ها به دست چه كسانى دوخته و آماده مى‌شد. شلوارهاى كردى كه بچه‌ها در ارتفاعات به‌پا مى‌كردند، يا بادگير و لباس‌هاى شيميايى