كه با اصابت گلوله‌اى سنگين به‌شدّت مجروح شد. ارتفاع محل استقرار فاقد امكانات پزشكى لازم بود، چندبار به هوش آمد و از هوش رفت تا اين كه با ذكر شهادتين و يا اللّه يا اللّه‌گويان به ملكوت اعلى پيوست. [1]

شهيد حجةالاسلام شكوهيان طلبه‌اى بود اهل تهجّد، راز و نياز، تلاوت قرآن و. . . كه در عمليات والفجر 9 يك چشمش را از دست داده بود. اين‌بار به ارتفاعات بلند منطقه ميمك اعزام شديم و شب عمليات هم مصادف با شب عيد فطر شد. شكوهيان را ديدم كه با شادى و اشتياق فراوان، نيروهايش را آماده مى‌كند. با شروع عمليات به‌شدت زخمى شد؛ ديگر رمقى برايش نمانده بود. به او تفهيم كرديم كه رزمندگان قلّه را فتح كردند، لبخند بزن. سپس وقت نماز را به او يادآور شديم. آخرين توانش را به‌كار برد و با همان بى‌رمقى نماز را آهسته آهسته زير لب زمزمه كرد و هنوز نماز خونينش را به پايان نبرده بود كه بانگ ارجعى او را به جوار رحمت حق دعوت كرد. [2]

5-6. ايثار

ايثار يا ديگران را بر خويش مقدّم داشتن، از مراتب بالاى ايمان و غايت مكارم اخلاق است. تمامى ميدان‌هاى دفاع مقدس عرصۀ تجلّى ايثار رزمندگان و روحانيونى بود كه در شتافتن به ميدان رزم و حضور در صحنه‌هاى پرخطر از يكديگر سبقت مى‌گرفتند و خالق آن‌همه زيبايى معنوى مى‌شدند:

در يك موقعيّت خاص در جبهۀ غرب، تخريب‌چى گردان به شهادت رسيده بود و هيچ معبرى براى عبور رزمندگان اسلام نبود. روحانى رزمنده‌اى هم مورد اصابت گلوله قرار گرفته و با مشاهدۀ شدت خونريزى احتمال شهادت