بعثى، نماز جماعتى با حضور چهار تا پنج نفر آن هم بدون برق و چراغ و در زير نور شمع داشت. شهر دائم در معرض آتش سنگين دشمن بود و هر لحظه بيم آن مى‌رفت كه گلوله‌اى سقف شبستان و حياط مسجد را نشانه رود، امّا همين نماز معنويت خاصى داشت. اين عدۀ اندك هر روز لحظه‌شمارى مى‌كردند تا مغرب فرا رسد و نماز جماعتى ديگر برپا كنند. [1]

2-5. ترويج ارزش‌هاى اخلاقى

جبهه مناسب‌ترين محل براى تعالى معنوى انسان‌ها و تخلّق به اخلاق الهى بود. در آن جا ارزش‌هاى اسلامى بالنده مى‌شدند و سيماى مؤمن واقعى تجلّى مى‌يافت. رهبر معظم انقلاب در اين باره مى‌فرمايد:

ما اگر بخواهيم ملّتمان را به اخلاق اسلامى عامِل بكنيم و تخلّق به اخلاق‌اللّه را در آن‌ها پياده نماييم، يكى از بهترين جاها جبهۀ جنگ است، چون اصل اولى و اساسى در باب اخلاق، مجاهدت با نفس است و مجاهدت با نفس در جبهه جنگ وجود دارد، زيرا نفس انسان راغب به رفاه و حيات و بقا و آسايش است و جبهۀ جنگ ضدّ همۀ اين‌هاست.

جبهۀ جنگ جاى تربيت اخلاقى است. مردمان به جبهه جنگ-كه مثل يك كارخانه است-سرازير شده‌اند. در پايبندى مى‌شود مردم را ساخت. بهترين نوع ساختن، ساختن با عمل است. پس روحانى‌اى كه در جبهه است، اگر بتواند با عمل خود اخلاق را تعليم بدهد و بياموزاند، استكبار نمى‌تواند كارى بكند، چون فضا و محيط مناسب و خوب است.

بهترين جا براى ساختن اخلاقى مردم آن‌جا است. صبر، ايثار، عدم اعتنا به شهوات، عدم تقيّد و پايبندى به شناخته شدن، اجتناب از خودنمايى و عجب و ريا و تكبّر و حسد و بخل و حرص و زياده‌خواهى بر ديگران، جاى اصلى‌اش