به منطقه پاتك دشمن رفت تا در كنار او و نيروهايش موجب تقويت روحيه رزمندگان شود. [1]

در يكى از مناطق عملياتى، عدّه‌اى از فرماندهان به اتفاق شهيد ميثمى در كانالى كه به شدت زير آتش دشمن بود، مستقر بودند. آفتاب شديدى هم مى‌تابيد. شهيد ميثمى از كانال بيرون آمد و با كمال آرامش در زير آتش شديد گلوله‌ها، عبا را بر روى كانال پهن كرد تا مانع آفتاب شود، سپس داخل كانال شد. اين حركت به فرماندهان آرامش و اطمينان خاصّى بخشيد. [2]

4. شوق جهاد و عشق به جبهه

جهاد درى از درهاى بهشت و خاصّ بندگان برگزيده خدا، برترين وسيلۀ تقرّب به خداى سبحان و رفيع‌ترين قلّۀ اسلام است و هيچ كار نيكى بالاتر از شهادت فى سبيل‌اللّه نيست.

شوق جهاد و قرار گرفتن در زمرۀ مجاهدان راه خدا و كسب رضايت حق در سايه اداى تكليف، در وجود آحاد رزمندگان به‌ويژه روحانيون رزمى-تبليغى كه دوشادوش بسيج مردمى، سپاه انقلابى و ارتش مكتبى در خطوط مقدم حاضر مى‌شدند، موج مى‌زد. اينان به‌عنوان پويندگان راه حق، وقتى شنيدند كه امام جنگ را در رأس امور مى‌داند، زندگى خود را وقف جنگ كردند و به‌طور مستمر در جبهه‌ها حضور يافتند.

شهيد حجةالاسلام عبداللّه ميثمى كه سال‌هاى متمادى را در مبارزه با رژيم شاه و حضور فعّال در جبهه سپرى كرد، عشق خود به رزمندگان و جبهه را اين‌گونه بيان مى‌كند: