اطلاعات از راه منابع آشكار بود و ايشان نيز مسائل حفاظتى را مراعات مى‌كرد. دكتر حسن روحانى مى‌گويد:

ايشان معمولاً تلاش مى‌كردند كه حضورشان در جبهه خيلى آشكار نباشد، زيرا وقتى دشمن مى‌ديد كه ايشان در تهران نيست متوجّه مى‌شد كه برنامۀ مهمّى در جبهه پيش خواهد آمد. لذا، ايشان در وقت عمليات به جبهه مى‌آمد و اين كار هم با دقت خاصّى انجام مى‌شد. به‌عنوان مثال، سعى مى‌شد كه آقاى هاشمى اوّل صبح در مجلس حضور يابد و چند دقيقه صحبت كند و سپس به جبهه عزيمت نمايد و براى فرداى آن روز كه در تهران نبودند معمولاً مصاحبه كوتاهى تنظيم مى‌شد كه پخش شود تا دشمن متوجّه عدم حضور ايشان در تهران نشود. [1]

3-1. جانشينى فرمانده كل قوا

سال 1367 سال رويارويى مستقيم استكبار با ملّت ايران و هماهنگى شرق و غرب و ارتجاع منطقه در مقابله با انقلاب اسلامى و جلوگيرى از پيروزى رزمندگان در جبهه‌هاى جنگ بود.

امام راحل در چنين مقطع حساسى، در خردادماه اين سال با صدور فرمانى آيةاللّه هاشمى رفسنجانى را با تمام اختيارات به جانشينى فرمانده كل قوا منصوب فرمود. [2]متن حكم و انتظارات حضرت امام از آية اللّه هاشمى بيانگر نقش والاى ايشان در جنگ و اعتماد خاصّ حضرت امام به ايشان در تمشيت امور جبهه‌ها است. در بخشى از اين حكم آمده است: