به ظلم و فساد فرانسويان پرداخت و با تشكيل اجتماعاتى، افراد مورد اطمينان، شجاع و وطن‌خواه را به مبارزه با بيگانگان دعوت كرد.

وى عالمان دينى و رهبران لبنان را در منطقه‌اى كوهستانى گرد آورد و پس از توجيه لازم، فتواى جهاد را عليه حضور فرانسه در لبنان صادر كرد. ساير علما نيز اين فتوا را تأييد كردند و با هدف تشويق مردم به جهاد عليه بيگانه، راهى شهرهاى خود شدند. با صدور اين فتوا، گروه‌هاى مختلف مردم به خانه‌اش سرازير شده، طومارهايى براى سرنگونى حكومت فرانسويان و ايجاد لبنان مستقل امضا نمودند.

كار او در مبارزه با فرانسه به جايى رسيد كه فرانسويان حكم اعدام او را صادر كردند، به خانه‌اش هجوم بردند و كتابخانه ارزشمندش را به آتش كشيدند. او ناگزير به ترك لبنان شد، مدّتى را در سوريه گذراند، ولى چون آن‌جا نيز تحت سيطرۀ فرانسه بود، به فلسطين و مصر رفت و محافل سياسى - مذهبى متعدّدى را بنيان نهاد و سرانجام با استقلال لبنان به ميهن بازگشت. [1]

3. پشتيبانى مالى از جهادگران

علاوه بر صدور فتوا و حضور مستقيم در صحنه‌هاى جنگ، پشتيبانى مالى از جهادگران مسلمان، يكى ديگر از ابعاد بيگانه‌ستيزى مراجع تقليد بود. از بين موارد يادشده در تاريخ، به نمونه‌هاى زير بسنده مى‌شود:

1-3. كمك‌هاى ميرزاى شيرازى به جهادگران در مقابل انگليس

ميرزا محمد تقى شيرازى پس از دعوت مردم عراق به قيام عليه انگليس،