فصل سوم:آزادگان؛جلوه‌هاى عاشورايى در اسارت

سال‌هاى سنگين،دشوار و تلخ اسارت،يادآور روزهاى دردناك و اندوه‌بارى است كه بر كاروان اسيران كوفه و شام گذشت.آزادگان دربند به‌ياد مصائب اهل‌بيت(ع) صبورى و شكيبايى پيشه مى‌كردند و در نامه‌هايى كه براى خانواده‌ها ارسال مى‌كردند،آنان را به صبر زينبى و پيروى از حسين زمان، امام خمينى(ره)،دعوت مى‌نمودند.شايد زيباترين،زنده‌ترين و به‌ياد ماندنى‌ترين خاطرۀ آزادگان،زيارت كربلا باشد كه گواه اتّصال روح و قلب رزمندگان به كربلا و سريان و جريان عشق به اباعبداللّه و فرهنگ عاشورا است.

1.برپايى مراسم سوگوارى

آزادگان در دوران اسارت نيز با ياد اباعبداللّه(ع) گردِ غربت و اندوه از جان مى‌شستند و با برپايى مراسم،عشق و ايمان خود را به آن حضرت نشان مى‌دادند؛هرچند بهاى سنگين اين مراسم را نيز بايد مى‌پرداختند:

به هنگام فرارسيدن ايّام عزادارى سالار شهيدان حضرت اباعبداللّه الحسين(ع)، نيروهاى عراقى به منظور جلوگيرى از برپايى مراسم سوگوارى و براى كسل