زيستن و تنفّس در فضايى همانند عاشورا،روضه‌خوانى،زيارت عاشورا،و تكرار هر روزۀ اين يادها و زيارت‌ها،تصوير كربلا را فراچشم و ذهن و احساس رزمندگان قرار مى‌داد و به همين دليل،در موقعيت‌هاى گوناگون به‌ويژه در لحظه‌هاى عمليّات،تطابق چهره‌ها و حادثه‌ها با كربلا محسوس‌تر و بارزتر بود.نمونه‌هايى از اين ويژگى را در خاطرات رزمندگان مرور مى‌كنيم.

1-3.شباهت به امام حسين(ع)

امام عاشورا جلوه‌گاه همۀ مظلوميت‌ها،عظمت‌ها،شهادت‌ها و در يك كلام، آيينۀ عاشورا است.در سيماى او هفتاد و دو صحابى پاكباز را نيز مى‌توان يافت؛ابوالفضل العبّاس،اكبر،قاسم،اصغر،حبيب،بُرير،جون،عابس،همه و همه در او خلاصه مى‌شوند.به همين دليل نام«حسين»،نام«عاشورا»و نام همه است.همه‌چيز در جبهه مى‌توانست تداعى نام حسين باشد؛تشنگى، شهادت،مظلوميّت،پدر،فرزند،خانواده،نماز،تنهايى،عبادت،عشق و....

آرزوى رزمندگان پاكبازى در راه حسين(ع) و دفاع از آرمان‌هاى او بود:

به امام حسين(ع) ارادت خاصّى داشت.بيش‌تر اوقات از امام حسين(ع) و رشادت‌هاى او در روز عاشورا مى‌گفت و بارها از زبان خودش شنيده بودم كه مى‌گفت:اى كاش با تو بودم يا حسين! فرمانده گردان به من و برادر حميدرضا همّت و برادر تورجى‌زاده دستور داد تا سنگر كمين را نزديكى عراقى‌ها حفر كنيم و در همان‌جا مستقر شويم.مدّتى گذشت.دشمن متوجّه ما شده بود و ما بايد در همان مكان مى‌مانديم و با گشتى‌هاى دشمن درگير شده و از نفوذ آنان به جبهۀ اسلام جلوگيرى مى‌كرديم.يكى از گلوله‌هاى خمپارۀ دشمن نزديك سنگر ما خورد و سر برادر حميدرضا همّت را از بدن پاكش جدا كرد و به فيض شهادت رساند.[بدن بى‌سر] او را با مشكلات فراوانى به عقب آورديم.