فصل پنجم:پرچم و پيشانى‌بند

از مشابهت‌ها و اسوه‌گيرى‌هاى دفاع مقدّس از جنگ‌هاى صدر اسلام،استفاده از پرچم و سربند و نشانه است كه در اين فصل به تبيين آن مى‌پردازيم:

1.پرچم

استفاده از پرچم به نشانۀ پايدارى و استوارى در جنگ،در گذشته معمول بوده است؛جنگجويان تا هنگامى كه پرچم بر پا بود،به پيروزى اميدوار بودند و مقاومت مى‌كردند و هرگاه سرنگون مى‌شد،شكست در مقابل دشمن را احساس مى‌نمودند.از اين رو،پرچمدارى لشكر وظيفه حساس و مهمى بود كه جز شجاعان ديگران نمى‌توانستند آن را به عهده بگيرند.

رسول خدا(ص) در غزوات از پرچم استفاده مى‌نمود و گاه براى هر گروه پرچمى جداگانه و پرچمدارى ويژه معين مى‌كرد.سيره نويسان افرادى را به عنوان پرچمدار لشكر اسلام در جنگ‌هاى صدر اسلام ثبت كرده‌اند كه در اين ميان،نام حضرت على و حضرت حمزه(ع)بيش از همه به چشم مى‌خورد.

مُصْعَب بن عُمَيْر و مقداد بن عمرو از ديگر پرچمداران مشهورند.