فرماندهى بنده در آن‌جا مستقرّ بود.عراق با لشكرهاى 16 و 23 و تيپ 80 مستقل تانك براى تصرّف اين ارتفاع تك كرد و 11 شبانه‌روز براى آن تلاش كرد و دست آخر هم با به جا گذاشتن 1500 كشته و تعداد زيادى اسير شكست خورد.

در اواسط اين عمليات به من اطّلاع دادند كه كانال پرچم سقوط كرده و دشمن به قلّۀ 402 نزديك شده است.ما با نيروهاى كمى كه داشتيم،با فرياد«اللّه اكبر» وارد عمل شديم.دشمن على‌رغم برترى كه نسبت به ما داشت،با شنيدن صداى تكبير شكست خورده،به عقب رانده شد.فرياد تكبير باعث شد نيروهاى خودى هم كه در حال عقب‌نشينى بودند،دوباره به صحنۀ نبرد بازگردند و مجدداً ما توانستيم در ارتفاع مهم 402 مستقرّ شويم. [1]

در اين‌جا به سه مورد مشخص از آثار تكبير كه در خاطرات رزمندگان اسلام و نيز اسراى عراقى آمده است،اشاره مى‌كنيم:

1.شعار تكبير،وسيلۀ دفاعى

چنان كه تكبير رزمندگان مسلمان در جريان جنگ خندق موجب هراس يهود شد و آن‌ها را از هجوم به شهر مدينه و خانه‌هاى مردم باز داشت،رزمندگان