اين طرف تكرار عاشوراست:خون و تشنگى التهاب است،آفتاب است و جنون و تشنگى
اين طرف ايمان تلاوت مى‌كند لب‌هاى تيغ شور ميدان دارد اين‌سو،سروهاى بى‌دريغ
غيرت عبّاس دارد آن كه بر دريا زده است آسمان را پاس دارد آن كه بر دريا زده است

...

گو فرو ريزند تيغ و تيرها،آماده‌ام! برنمى‌گردم كه مى‌دانم حسينى‌زاده‌ام
تن كجا و من كه با رأى خطا بيعت كنم عافيت خواهى نمايم،روى بر ذلّت كنم [1]

در اين سروده درس‌هاى كربلا چون شوريدگى،عبادت،غيرت،پاسدارى از حريم ارزش‌ها،عافيت‌پرهيزى و ذلّت‌ستيزى،بى‌پروايى در مقابل خطر و امر به معروف و نهى از منكر وجوه مشترك عاشوراى حسينى و جبهه‌هاى نبرد هشت‌سال دفاع مقدّس معرّفى شده است.شاعر اين ويژگى‌هاى مشترك را ترجمان يگانگى و همسويى اين دو جريان بزرگ دانسته است.

3-1.سوگ

كربلا قصّۀ مظلوميّت و غربت حق است.نبرد نابرابر 72 تن روياروى هزاران نفر،كشته شدن خوب‌ترين و عزيزترين انسان‌ها در تشنگى روزى داغ،اسب