تمام مى‌شد. از آن‌جا كه رزمندگان اسلام به نصرت و امداد الهى ايمان داشتند و اين حوادث را لشكرهاى خداوند مى‌دانستند، به اين حوادث به ديدۀ امداد و نصرت الهى مى‌نگريستند، زيرا به‌عيان مى‌ديدند و با تمام وجود احساس مى‌كردند كه اين‌ها از عوامل پيروزى آنان و شكست و ناكامى دشمن است. به استناد گفته‌ها و خاطره‌هاى رزمندگان اسلام در اين كه بارها حوادثى از اين دست پيروزى آنان و ناكامى دشمن را درپى داشت ترديدى نيست، چيزى كه هست، رزمندگان مؤمن با احساس و تجربۀ درونى، دست حمايت الهى را پشت سر خود مى‌ديدند و اين حوادث را مددكار خود مى‌يافتند.

حوادث طبيعى كه در خاطره‌هاى رزمندگان به عنوان امداد غيبى آمده است، ابر و مه، باران، و باد و طوفان مى‌باشند كه به ترتيب مى‌آيند:

1-3. ابر و مه

ابرى و مه‌آلود بودن هوا گاه به شكل يك امداد و نصرت الهى‌جلوه مى‌كرد و