- مدرسه فقاهت
- کتابخانه مدرسه فقاهت
- کتابخانه تصویری (اصلی)
- کتابخانه اهل تسنن
- کتابخانه تصویری (اهل تسنن)
- ویکی فقه
- ویکی پرسش
- مدرسه فقاهت
- کتابخانه مدرسه فقاهت
- کتابخانه تصویری (اصلی)
- کتابخانه اهل تسنن
- کتابخانه تصویری (اهل تسنن)
- ویکی فقه
- ویکی پرسش
|
||||
| نام کتاب : سرداران صدر اسلام(ج8) نویسنده : جمعی از نویسندگان جلد : 1 صفحه : 12 | ||||
|
از بزرگان عراق «1» خيره شود. اكنون مهمترين تلاشهاى سياسى سليمان را به ترتيب وقوع تاريخى آنها يادآور مى‌شويم: الف. بيعت با حضرت على (ع): مسلمانان پس از مرگ عثمان (35 ه) نزد حضرت على (ع) آمدند و حضرتش را به خلافت برگزيدند. سليمان نيز با امام بيعت كرد. «2» فرمانبرى و پشتيبانى بزرگ قبيله، در ميان اعراب به منزله اعلام حمايت تمام افراد قبيله به حساب مى‌آمد. اين ويژگى در ميان آنان ريشه در دوران قبل از اسلام داشت و پس از اسلام نيز در تار و پود ذهن بيشتر مردم آشيانه كرده بود. سليمان در آن زمان پيرمردى (63 ساله) بود كه قبيله خزاعه به چند دليل از او پيروى مى‌كرد: 1. سنّ زياد و تجربه فراوان او 2. پيشگامى در پذيرفتن اسلام 3. از اصحاب و ياران پيامبر بودن 4. از مهاجران صدر اسلام بودن 5. زهد و پاكى او ب. حكميّت: سليمان در جنگ صفّين كه فرماندهى جناح چپ پياده نظام سپاه امام على (ع) را بر عهده داشت، پس از نيرنگ سياسى عمر و عاص (مشاور حيله گر معاويه) در اعلام داورى قرآن بر سر خلافت و پس از نوشته شدن عهد نامه متاركه جنگ بين طرفين، خدمت امير مؤمنان على (ع) شتافته، عرض كرد: اى امير مؤمنان! اگر ياورانى داشتى، هرگز اين طومار (عهد نامه) نوشته نمى‌شد. امام، نگاهى به سليمان انداخت و چهره مجروح و خونين او را نگريست، آنگاه اين آيه را تلاوت كرد: |
||||
| نام کتاب : سرداران صدر اسلام(ج8) نویسنده : جمعی از نویسندگان جلد : 1 صفحه : 12 | ||||
|
www.eShia.ir