نام کتاب : اصطلاحات نظامى در فقه اسلامى نویسنده : جمعی از نویسندگان جلد : 1 صفحه : 51
در اصطلاح بيگانگانى كه مشمول قرارداد ذمّه نيستند، حالت خاصّى در برابر جامعه اسلامى دارند. از اين رو در فقه اسلامى «حربى» ناميده مىشوند اين عنوان شامل دو دسته متمايز از بيگانگان مىگردد: 1- بيگانگانى كه از نظر معتقدات مذهبى پيرو يكى از اديان سهگانه آسمانى: يهوديت، مسيحيت و مجوسيت نمىباشند. اين دسته نمىتوانند از حق قرارداد ذمّه استفاده كنند. 2- بيگانگانى كه اهل كتاب و پيرو يكى از اديان سه گانه مزبور مىباشند، ولى تن به قرارداد ذمه ندادهاند. حربى از جميع مزاياى اهل ذمه محروم است، در نتيجه ورودش به سرزمين اسلامى (دارالاسلام) ممنوع بوده، و حق اقامت در آن را ندارد. شخصى حربى تنها در صورتى مىتواند حق ورود يا عبور و سكونت در سرزمين اسلامى را به دست آورد كه از قانون خاصّى كه در فقه اسلامى تحت عنوان «امان» ياد شده، استفاده كند. «1» حَرْسْ حَرْس بر وزن فَعْل اسم جمع يا جمع است. مفرد آن حرسى و حارس است اين كلمه در لغت به معنى نگاهبانان درگاه سلطان، رقيبان و پاسبانان به كار رفته است. «2» اين واژه فقط يك بار در قرآن استعمال شده است. در قرآن كريم از قول جنيان چنين آمده است: «وَ انَّا لَمَسْنَا السَّماءَ فَوَجَدْناها مُلِئَتْ حَرَساً شَديداً وَ شُهُباً» «3» ما به آسمان رسيديم و آن را پر از نگهبانان قدرتمند و شهابها يافتيم در بسيارى از روايات اسلامى ماده «حرس» با مشتقات مختلف آن مورد استفاده
نام کتاب : اصطلاحات نظامى در فقه اسلامى نویسنده : جمعی از نویسندگان جلد : 1 صفحه : 51