نام کتاب : اصطلاحات نظامى در فقه اسلامى نویسنده : جمعی از نویسندگان جلد : 1 صفحه : 16
ارْضِ جِزْيَه ارض جزيه سرزمينى است كه اقليّتهاى مذهبى به عنوان جزيه در مقابل باقى ماندن بر دينشان به دولت اسلامى پرداخت مىكنند، و جزو اراضى انفال به شمار مىروند. «1» اسْتِنابَة استنابه در لغت به معنى نايب گرفتن است. در اصطلاح فقهى در باب جهاد به اين معنى است: كسى كه بر او جهاد واجب عينى نيست، از طرف خود و با خرج و مال شخصى، نايب بگيرد و به جبهه جهت جنگ با دشمن بفرستد. ريشه آن، حديث زير است: امام باقر (ع) فرمود: «انَّ عَلِيًّا (ع) سُئِلَ عَنِ الْاجْعالِ لِلْغَزْوِ؟ فَقالَ: لابَأْسَ بِهِ بِانْ يَغْزُوالرَّجُلُ عَنِ الرَّجُلِ وَ يَأْخُذَ مِنْهُ الْجُعُل» «2» از حضرت على (ع) در باره قرار دادن فردى به جاى خود جهت رفتن به جنگ با دشمن سؤال شد؟ حضرت فرمود: جايز است كسى از ديگرى نيابت كند و به جهاد رود و از او طبق قرار داد اجرت و مزد بگيرد. اسير اسير درلغت بهمعناى گرفتارشده در جنگاست جمع آن أَسرىُ و أسراء واسارىاست. «3» در اصطلاح دشمنى است كه در حال جنگ يا پس از آن گرفتار شده است. احكام اسيران كفار و مشركان اسيران بر دو قسم تقسيم مىشوند: مردان و زنان
نام کتاب : اصطلاحات نظامى در فقه اسلامى نویسنده : جمعی از نویسندگان جلد : 1 صفحه : 16