69- مليكه (رجوع شود به:) قفيرة 70- موقّعبن ثمامه اسدى موقّعبن ثمامه اسدى صيداوى كه از تابعين بود، بعد از پذيرفته نشدن شرايط امام حسين (ع) از سوى ابن زياد به همراه جمعى ديگر شبانه به امام (ع) پيوست. وى در روز عاشورا با دشمنان آن حضرت جنگيد تا اين كه تيرهايشان تمام گشت و بر اثر جراحات وارده به زانو درآمد. امّا همچنان از خود دفاع مىكرد تا بر زمين افتاد، عدّهاى از بنى اسد او را از معركه نجات دادند و به كوفه آوردند و پنهان كردند. آنگاه كه ابن زياد توسّط عمر سعد از وضع او آگاه شد فرمان كشتن او را صادر كرد. امّا با ميانجيگرى جماعتى از بنى اسد ابن زياد از كشتن او منصرف شد. ولى او را زنجير كرده و به زاره تبعيد نمود، او از مجروحان حادثه عاشورا است و پس از يك سال تحمّل رنج و مشقّت سرانجام به فيض شهادت نايل آمد. «1» برخى از منابع نام او را مرقّعبن ثمامه ذكر كرده و اشاره به شهادت وى نكردهاند. «2» 71- ميمونة ميمونة، مادر عبداللَّهبن يقطر، از شهيدان پيش از حادثه كربلا و كنيز امام حسين (ع) است. به گفتهى برخى از معاصرين او پس از خروج سيّدالشهدا (ع) از مدينه به كربلا آمد و شاهد ناگوارىهاى اهل بيت (ع) در سرزمين نينوا بود. «3» دربارهى اسارت وى سخنى گفته نشده، ولى با توجّه به حضورش در كربلا، قطعاً آن دوران سخت را پشت سر گذرانده و همدرد خاندان عصمت و طهارت بوده است. اطلاع ديگرى از او در دست نيست.