مورّخان و رجال شناسان پيشين در كتابهاى خود، از عبداللَّه نام نبردهاند. ولى احتمال دارد او، همان عبيداللَّهبن عباسبن على (ع) باشد كه ابن حزم از وى ياد كرده است. «1» به اعتقاد قاضى نعمان، دانشمند شيعى قرن چهارم، عبداللَّه، پس از شهادت امام حسين (ع) و اصحاب باوفايش، همراه افرادى ديگر از خاندان عصمت و طهارت، از كربلا به كوفه و شام به اسارت برده شد. «2» 50- عمرانبن حسين (ع) تنها منبع كهن كه از عمران، فرزند امام حسين (ع) ياد كرده، روضة الصفا است. به گفتهى مؤلّف اين كتاب، عمران در كربلا چهار سال داشت و به فيض شهادت نايل نگشت. «3» مردِ چشم كبود سپاه يزيد، در روز عاشورا، فرش پوستين را از زير پايش كشيد و او را به زمين انداخت. «4» از قضاياى مربوط به وى در دوران سخت اسارت و پس از آن اطلاعى در دست نيست. 51- عمربن حسين (ع) (رجوع شود به:) عمروبن حسين (ع) 52- عمربن حسن (ع) (رجوع شود به:) عمروبن حسين (ع) 53- عمروبن حسين (ع) عمرو، فرزند امام حسين (ع) و مادرش ام ولد است. وى، پس از شهادت پدر بزرگوارش در سنّ چهار يا يازده سالگى همراه ساير اهل بيت (ع) به كوفه و شام به اسارت برده شد. «5» چون كاروان اسيران به شام رسيدند، به فرمان يزيد، امام سجّاد (ع) و عمرو را نزد او آوردند. يزيد به عمرو گفت: آيا مىتوانى با فرزندم خالد كه هم سنّ تو است كشتى