زنها وقتى اين سخن را شنيدند، صدايشان به گريه بلند شد؛ و آن روز به ياد رنجهاى جانگداز رقّيه (س) بسيار گريستند. «1» بارگاه حضرت رقيّه (س): حرم ملكوتى حضرت رقيه (س)، در محلّهى عمارهى دمشق و در شمال شرقى مسجد اموى، روحانيت خاصّى به اين شهر بخشيده است. نخستين عمارت آستانهى وى خانهاى ست كه در آن به شهادت رسيد و در آنجا مدفون شد. عمارتهاى بعدى، به ترتيب در قرن هشتم، يازهم، سيزدهم و چهاردهم و آخرين توسعهى اطراف آستانه با كمك دولت جمهورى اسلامى ايران و با همّت شيعيان در سال يكهزار و چهارصد و پنج هجرى قمرى انجام شد. «2» 36- رقيّه بنت على (ع) رقيّه دختر امير المؤمنين (ع) با برادرش عمر دو قلو به دنيا آمد «3» و از آخرين فرزندان آن حضرت به شمار مىآيد «4» كه برخى او را تحت عنوان رقيّه كبرى و يا امكلثوم صغرى «5» ذكر كردهاند. وى همسر و بانوىِ حرم مسلمبن عقيل بود كه با دختر و پسرانش در كربلا حضور داشت، فرزندانش به نامهاى عبداللَّهبن مسلم، محمدبن مسلم و علىبن مسلم در كربلا به شهادت رسيدند. «6» برخى گويند كه: على (ع) سه فرزند به نام رقيّه داشت. يكى از آنان مادرش فاطمه زهرا (س) بود، ديگرى مادرش صهباء تغلبيه بود كه على (ع) او را از اسيران عين التّمر اختيار