اِسْكِچه، يا اسكيجه به يونانى: كسانتى، يكى از شهرهاي يونان و مركز بخشى
به همين نام در استان تراكيا سامى، /36؛ استرابن، ؛ III/365 پاولى،
.XVIII/1333
شهر اسكچه: اين شهر كه در 8 كيلومتري غرب كوملجنه، در 2 كيلومتري ساحل دريا
و در كنار رودخانهاي همنام خود قرار دارد، از شمال به دامنههاي سلسله جبال
رُدوپ و از جنوب تا كنار دريا، دشت وسيعى را در بر مىگيرد سامى، /37.
اسكچه در 46ق/345م با ياري اوموربيك، امير آيدين، از تصرف موميچلو راهزن
بلغاري كه يكّه تاز منطقة ردوپ - اسكچه تا يونان شمالى بود، خارج گرديد و
بر متصرفات امپراتور بيزانس ضميمه شد اوزون چارشيلى، .I/134 در 74ق/372م
عثمانيها آنجا را به انضمام مقدونية شمالى داخل قلمرو خود ساختند همو، .I/171
اوزون چارشيلى دربارة تاريخ اين واقعه با اشاره به نوشتة نشري، عاشق
پاشازاده، لطفى پاشا و سعدالدين كه 87ق/358م دانستهاند، نظر آنان را با ذكر
دليل رد كرده است نك: همانجا، حاشيه.
از زمان بايزيد دوم 86 - 18ق/481-512م كه تمام خاك يونان جزو امپراتوري
عثمانى درآمد، تا اوايل سدة 9م اسكچه نيز جزو مستملكات عثمانى محسوب مىشد
سامى، /827. اسكچه مدتى در سنجاق كوملجنه مركز قضا و تابع ولايت ادرنه و
بندر بازرگانى بوده است و اسكلهاي به نام اسكلة قره آغاج داشته و جمعيتش
بالغ بر هزار نفر مىشده كه بيشتر آن را مسلمانان و باقى را يونانيان مسيحى
تشكيل مىدادهاند همو، /37. مدتى نيز جزو شهرستان ينيجة قرهصو و تابع سنجاق
درامه دراما بوده است رفعت، /63.
بخش اسكچه: اين بخش در انتهاي جنوب شرقى ادرنه واقع شده، و از مشرق به
كوملجنه، از شمال به شهرستان داريدره، از مغرب به ولايت سلانيك و از جنوب
به درياي آدالر جزاير محدود است. سابقاً مشتمل بر ناحية صقارقيا، يصى اوران،
چلبلو، ينيجه و ينى كوي بوده، از اين ناحيه ينيجه كه به قرهصو ينيجهسى
معروف است، بزرگتر از اسكچه و مركز داد و ستد بوده است. بخش اسكچه از لحاظ
فراوانى و مرغوبيت توتون مشهور است كه به ديگر نقاط جهان صادر مىشود.
زمينهاياينبخشاز نظر كشاورزيبسيار پرحاصلاستوحبوبات و محصولات گوناگون در
آنجا به عمل مىآيد. با اينهمه، منبع اصلى ثروت و درآمد مردم محصولات
توتون است سامى، همانجا.
مآخذ: رفعت افندي، احمد، لغات تاريخيه و جغرافيه، استانبول، 299ق؛ سامى،
شمسالدين، قاموس الاعلام، استانبول، 306ق؛ نيز:
Pauly; Strabo, The Geography, tr. H. L. Jones , London , 1967 ; Uzun- 5 ars o l
o , I. H., Osmanl o tarihi, Ankara, 1982.
ابوالحسن ديانت ز 7//5 ز ن - 7//5