ابوحنيفه دينوري
همانجا) شاعري است به نام ابوحنيفه اسكاف كه در عهد سلطان سنجر سلجوقي (511-552 ق/1117-1157 م)، در مرو به سرودن رباعي و شغل كفشگري، روزگار مي گذرانده است (عوفي،2/175؛ شرواني،162،193،395).
اينكه بعضي ابوحنيفه را شاعر دربار مسعودبن محمود دانسته اند(رازي،1/332؛ اوحدي، هدايت، همانجاها) سهو و اشتباه است، زيرا به گفته بيهقي،ابوحنيفه سالها پس از مرگ مسعودبن محمود، روزگار جواني خود را مي گذرانده (ص 360-361) و ظاهرا" فقط با دربار مسعودبن ابراهيم مربوط بوده است.
ترديدي نيست كه ابوحنيفه اسكافي، داراي تاليفات و نيز ديوان اشعار بوده است، چرا كه سرآغاز آشنايي ابراهيم بن مسعود با ابوحنيفه، در واقع آشنايي با نوشته هاي او در زندان بوده است(بيهقي،486-487)،اما از مجموع آثار ابوحنيفه، تنها چند قصيده باقي است كه بيهقي آنها را در تاريخ خود نقل كرده است.
مأخذ:اذر بيگدلي،لطفعلي،اتشكده،به كوشش حسن سادات ناصري،تهران،1338ش؛اوحدي بليانيمحمدبن معين الدين،عرفات العاشقين،نسخه خطي كتابخانه ملك،شماره5324؛ بيهقي،ابوالفضل، تاريخ، به كوشش علي اكبر فياض،مشهد،1356ش؛ ثعالبي، عبدالملك بن محمد، يتيمه الدهر،بيروت،1377ق؛ رازي، امين احمد، هفت اقليم، به كوشش جواد فاضل،تهران1340ش؛ سنائي،
مجدودبن ادم،((كارنامه بلخ)) فرهنگ ايران زمين،ج3 تهران 1344ش؛ شرواني، جمال خليل،نزهه المجالس، به كوشش محمد امين رياحي تهران 1366ش؛ عوفي، محمدبن محمد،لباب الالبلب، به كوشش ادوارد براون لندن1324ق/1906م؛ نظامي عروضي، احمدبن عمر، چهار مقاله، به كوشش محمد قزويني تهران1327ق/1909م؛ هدايت، رضاقلي خان، مجمع الفصحا، به كوشش مظاهر مصفا، تهران 1336ش.
ابوحنيفه دينوري، نك:دينوري.