اِبْنِ اَبى سَريِّ عَسْقَلانى، حسين بن متوكل بن عبدالرحمان بن حَسّان هاشمى (د 240ق/854م)، عالم و محدّث عسقلان فلسطين در سدة 3ق/9م. وي برادر محمد عسقلانى است و همچون او «ابن ابى سري» و «هاشمى» خوانده شده است (نك: ابن ابى سري محمد). وي در دمشق، حمص، كوفه و مكه دانش و حديث آموخته است و در ستارهشناسى نيز دستى داشته و گويند زمان مرگ خود را پيشبينى كرده بوده است ( الموسوعة، 2/548). او از كسانى چون وكيع بن جراح، ضمرة بن ربيعة، خلف بن تميم، ابى داوود حفري، محمد بن شعيب بن شاپور، عبيدالله بن موسى (ابن حجر، تهذيب، 2/366)، بشر ابن شعيب بن ابى حمزه، حسن بن محمد بن اعين، عبدالقدوس بن حجاج ابى مغيرة خولانى و محمد بن حمير حمصى روايت كرده است (مزي، 6/468). ابن ماجه حسين بن اسحاق تستري، ابوجعفر محمد ترمذي، محمد بن حسن بن قتيبه، جعفر بن محمد بن حماد، رملى و احمد ابن قاسم بن مساور از او روايت كردهاند (ابن حجر، همانجا). ابن حبان او را از ثقات دانسته است، ولى ابن حجر و ابوداوود او را ضعيف خواندهاند (ابنحجر، تقريب، 1/178؛ذهبى، المغنى، 1/171). ابوعروبة حرانى حسين را دايى مادر خود دانسته و او را «كذاب» شمرده است. برادرش محمد نيز به همين دليل، سفارش كرده كه به نقل از او چيزي ننويسند (ذهبى، ميزان، 1/536). از اين رو سخن برخى از متأخران كه او را ثقه دانستهاند، درست نمىنمايد ( الموسوعة، 2/548). نك: ابن ابى سري محمد. مآخذ: ابى حجر عسقلانى، احمد، تقريب التهذيب، به كوشش عبدالوهاب عبداللطيف، بيروت، 1975م، همو، تهذيب التهذيب، حيدرآباد دكن، 1325ق؛ ذهبى، محمد، المغنى، به كوشش نورالدين عتر، حلب، 1971م؛ همو، ميزان الاعتدال، به كوشش على محمد بجاوي، بيروت، 1963م؛ مزي، يوسف، تهذيب الكمال، به كوشش بشار عواد معروف، بيروت، 1984م؛ الموسوعة الفلسطينية. حسن يوسفى اشكوري تايپ مجدد و ن * 1 * زا ن * 2 * زا