اِبْراهیمِ بْنِ سَیابه، یا سَیّابه (نه «شبابه»: ابن جوزی، 5/119)، شاعر هزل‌گوی قرن 2ق/8م هم روزگار با مهدی خلیفۀ عباسی. ابن جوزی سال مرگش را 278ق/891م آورده (5/119). در داستانی دیگر می‌بینیم که تنگدستی وی را روا داشته است که از یاران تقاضای کمک کند (اصفهانی، 11/7؛ جاحظ، البخلاء، 295-296).
از مجموعۀ آثار او 5 قطعۀ کوتاه در اغانی و یک قطعۀ پنج بیتی زیبا در طبقات آمده است که در ضمن آن از تنگدستی و از اینکه به کفر متهمش کرده‌اند، می‌نالد (اصفهانی، 11/6-8؛ ابن معتز، 93).
مآخذ: ابن جوزی، عبدالرحمن، المنتظم، حیدرآباد دکن، 1357ق؛ ابن معتز، عبداللـه، طبقات الشعراء، تحقیق عبدالستار احمد فراج، مصر، 1375ق؛ ابن قتیبه، عبداللـه‌بن مسلم، عیون الاخبار، 1343ق، 1/293؛ اصفهانی، ابوالفرج، الاغانی، بیروت، 1970م؛ جاحظ، عمروبن بحر، البیان والتّبیین، بیروت، 1968م؛ همو، البخلاء، بیروت، دارصادر؛ جمشیاری، محمدبن عبدوس، کتاب الوزراء والکتاب، به کوشش عبداللـه الصاوی، قاهره، 1357ق/1938م.
معصومه سالک