پَیامیِ‌ مَرْوی، شاعر سدۀ 9ق/15م. در تذکره‌ها از او با عنوانهای پیامی هروی (صبا، 141) و پیامی قلندر (احمدعلی، 329) نیز یاد شده است. وی در هرات نشو و نما یافت و در



همان‌جا به تحصیل علم و دانش پرداخت. آن‌گاه به ماوراء‌النهر رفت و مقیم این دیار شد (صبا، همانجا).
گفته‌اند که پیامی، صوفی و پیرو مسلک قلندریه بود و سرانجام به یمن تربیت و توجه بابرمیرزا، اندک اندک به مرتبۀ صدارت رسید (اوحدی، 214؛ علیشیر، 153). ظاهراً وی صاحب دیوانی بوده است (آقا بزرگ، 9(1)/160). 3 بیت از اشعار او در
برخی تذکره‌ها مذکور است (نک‌ : اوحدی، احمدعلی، همانجاها).

مآخذ: آقا‌بزرگ، الذریعة؛ احمدعلی هاشمی سندیلوی، مخزن الغرائب، به‌کوشش

محمدباقر، لاهور، 1968م؛ اوحدی بلیانی، محمد، عرفات العاشقین، نسخۀ خطی کتابخانۀ ملی ملک، شم‌ 5324؛ صبا، محمد مظفر حسین، تذکرۀ روز روشن، به‌کوشش محمدحسین رکن‌زادۀ آدمیت، تهران،1343ش؛ علیشیر نوایی، مجالس النفائس، به کوشش علی اصغر حکمت، تهران، 1363ش.
ملیحه مهدوی