اَنيسىِ شامْلو، يولقلى بيك (د 1014ق/1605م)، شاعر پارسىگو. از دوران جوانى و يا تحصيلات او اطلاعى در دست نيست؛ همين اندازه روشن است كه او در هرات به دنيا آمده، و از قبيلة شاملو بوده است (اوحدي، 182؛ ابوالفضل، 1/175). وي مدتى به عنوان كتابدار على قلى خان شاملو بيگلر بيگى هرات، در خدمت وي بود (نهاوندي، 3/517). انيسى پس از مدتى به هندوستان رفت و در آنجا با شاعرانى چون نظيري نيشابوري و شكيبى اصفهانى، همنشين شد (همو، 3/67، 116- 117). او سرانجام در برهانپور بدرود حيات گفت (همو، 3/520). آثار: سرودههاي انيسى را حدود 4 هزار بيت تخمين زدهاند (فخرالزمانى، 302) كه شامل غزل، قصيده و مثنوي محمود و اياز است (نك: صادقى، 107- 108؛ نهاوندي، 3/521 -522؛ اوحدي، همانجا). در ميان سرودههاي وي نسخ خطى مثنوي نيمه تمام محمود و اياز كه به سبك خسرو و شيرين نظامى سروده شده، در كتابخانهها موجود است (نك: منزوي، 7/765). مآخذ: ابوالفضل علامى، آيين اكبري، لكهنو، 1893م؛ اوحدي بليانى، محمد، عرفات العاشقين، نسخة خطى كتابخانة ملى ملك، شم 5324؛ صادقى افشار، صادق، مجمع الخواص، ترجمة عبدالرسول خيامپور، تبريز، 1327ش؛ فخرالزمانى، عبدالنبى، تذكرة ميخانه، به كوشش احمد گلچين معانى، تهران، 1340ش؛ منزوي، خطى مشترك؛ نهاوندي، عبدالباقى، مآثر رحيمى، به كوشش محمد هدايت حسين، كلكته، 1931م. جلال خسروشاهى